Ik had vanochtend nog met Yvette aan de telefoon gezeten en tijdens ons gesprek had ik een paar flinke steken gevoeld in mijn buik. Om 12 uur deze middag begonnen de buikrampen/weeen maar dit had ik nog niet echt door op dat moment. (buikrampen dacht ik, maar omdat ik deze "oefenweeen" wel vaker zocht ik er in eerste instantie niet meteen meer achter dan normaal)
Ik kreeg een smsje van een vriendin van me die 3 weken geleden bevallen was en ze vroeg hoe het ging. Omdat ik het gevoel had dat Indy op 12 november (verjaardag van ons mam) geboren zou worden informeerde ze hier na. Ik vertelde dat er gister (12 nov) niks gebeurd was jammer genoeg maar dat ik nu wel veel buikkrampen had.... "Buikkrampen of weeen??"vroeg ze in haar volgende sms!! Ik heb haar gebeld en ze vroeg hoevaak ik de krampen had. Dit was nu concequent iedere 4 minuten, dus ik moest maar naar het ziekenhuis gaan zei ze! "Tuurlijk", dacht ik, "dies gek!!" Ik had echt niet het idee dat ik al echt bezig was met weeen. Om 13 uur belde ze nog eens om te informeren en toen waren de weeen al om de 2-3 minuten. Ik heb toen toch maar Ben gebeld op zijn werk maar ik voelde me toch wel stom om hem naar huis te laten komen.......ik had immers nog steeds niet het gevoel dat er meer aan de hand was dan enkel wat buikkrampen! Ben was er binnen 3 minuten leek het wel, hij was helemaal door het dolle van opwinding, tas werd in de gang klaargezet, ik moest mezelf omkleden en hup de auto in.
Onderweg naar het ziekenhuis, 20 minuten rijden, werd het al snel duidelijk dat ik inderdaad weldegelijk weeen had: IN de auto is mijn water gebroken, de weeen werden opeens super hevig en ik wist nu al niet meer waar of hoe ik het had!! Gelukkig was het ziekenhuis niet ver meer en we waren er dus om 14.30 uur.
We wilde graag een (onder)watergeboorte omdat dit zeer relaxt schijnt te zijn voor zowel moeder als kind. Ik ging dus gelijk het bad in. Ze hadden een heerljk groot 2 persoonsbad. Na een uurtje ofzo in het bad te hebben gezeten toch maar aan de verloskundige gevraagd wat de bedoeling was, want ik hield het niet meer! Dus hop; bad uit en checken voor de ontsluiting, dit scheen dus al 10 cm te zijn en ik mocht dus allang persen!!!! Omdat ik op dit moment dus uit het bad was, zou ik dus terug erin moeten voor de watergeboorte. Ik had het zo heet van het bad en wilde zsm Indy zien, dus dan maar geen watergeboorte...
45 minuten later zag ik het hoofdje van Indy tussen mijn benen door, wat een apart gezicht zeg! De verloskundige vroeg me een hand tussen mijn benen door te steken om haar op te vangen, ik zat op mijn knieen, ik haalde Indy dus zo tussen mijn benen vandaan. (met wat hulp van de verloskundige)!! Het was zo onwerkelijk en zo mooi!!!
Het is allemaal zo ontzettend goed gegaan en zo snel. Duidelijk dat ik een engeltje op mijn schouder had. Ik voelde dat ons mam heel duidelijk bij me was tijdens deze uren. Ik had ons mam's favorieten parfum opgegaan toen we naar het ziekenhuis reden en rook haar dus ook om me heen. Erg fijn!! Ook herhaalde ik de woorden van Imelda steeds in mijn hoofd tijdens de weeen ("niet tegen de weeen ingaan maar met de weeen mee") Die combinatie deed het hem denk ik...........
Hier wat foto's van die eerste paar uren na de geboorte;
Onze kamer
De info
Net geboren
Even wegen
Voetafdruk
1e pamper
1e badje
Trotse vader
Trotse moeder
Genieten
Honger gekregen!
Die nacht zijn Ben en ik in het ziekenhuis gebleven met Indy en de volgende dag rond 17 uur naar huis gegaan. Ik mocht 5 dagen blijven maar ik kon ook eerder naar huis en dan kreeg ik nog 6 dagen kraamhulp; dit laatste had mijn voorkeur. Op naar huis dus...........
Klaar maken voor naar huis te gaan
1e autorit
Thuis met zijn 3tjes
De kraamhulp is ontzettend aardig en reuze behulpzaam. Ik hoef niks te zeggen, de stofzuiger draaid overuren en de was is nog nooit zo goed bijgehouden. Ook de afwas wordt gedaan en Indy wordt natuurlijk ook d'r best verwend! De verloskundige komt de eerste 7 dagen zo'n uur tot 1,5 uur op huisbezoek om te kijken hoe Indy en ikzelf het doen. Erg fijn dat het zo goed geregeld is allemaal. We genieten dan ook vollop en het wordt iedere dag meer en meer vertrouwd. Wat een geweldig mensje is Indy!
